In 2015 volgde ik een Kleinkunst cursus aan de CREA in Amsterdam. Voor die cursus hadden we elke week een nieuwe schrijfopdracht. Een aantal plaats ik hier (een beetje onzeker) op de site. Benieuwd wat mensen er van vinden. 

Gedicht: Niets-aan-de-hand-bloemetjesjurk
Om mij heen gebeuren heerlijke alledaagse dingen
Een windvlaag van fluitende mensen, Ik zie ze niet
Mijn gedachten vliegen zich vliegensvlug naar huis
Mijn ogen functioneren slechts als leidende voorwerpen
Mijn lichaam wil niet, maar mijn hersenen trappen de stalen banden over straat

Langzaam haal ik een rollator in
Op straat heerst de rust die mijn hoofd nodig heeft
Elke lantaarnpaal vermindert de afstand evenredig aan de opkomende pijn in mijn buik
In een moment van onoplettendheid wint mijn lichaam en remt
De momenten van een leven zonder flitsen voorbij

Onbewust groet ik iemand en fiets verder
Thuisgekomen verlicht de najaarszon de deur naar een nieuw leven
Door de ramen zie ik de niets-aan-de-hand-bloemetjesjurk
Maar de spanning die buiten binnenklapt vertelt anders
Mijn natte hand grijpt de herfstnatte deurklink

Vanaf een afstand zie ik mezelf naar binnen gaan en blijf staan
De ruimte leegt zich
Een herfstzon wordt voorzien van onverlichte wolken
Tegenover me staan twee vervreemde mensen
De niets-aan-de-hand-bloemetjesjurk verwelkt voor even.
Ze praten paniek, ik pak ze vast. Met elkaar in het moment

De hele winter bloeien de bloemen als nooit te voren.
Dagen zijn warmer dan voorheen
Tot een frisse lentebries van zich laat horen
In gedachten nog liggend op mijn schoot.
Dood.