In gedachte fietst de vrolijke niets-aan-de-hand-bloemetjesjurk nog altijd door de straten van Breda
Trotseer je samen met Luna de golven van Domburg in je rode badpak

Lieve Tess, wat denk ik nog vaak je. Er is veel gebeurd in de afgelopen vijf jaar.
Jouw (destijds aankomende) verlies bracht een tsunami aan veranderingen op gang
Zelf heb ik geworsteld met emoties (en nog steeds wel)
Om ze toe te laten en hoe daar goed mee om te gaan.
Heb geworsteld met het verleden. Alle relaties hebben even op scherp gestaan

Ons samengesteld gezin is nu opnieuw samengesteld
De onderlinge banden zijn nog aan genezing onderhevig
En binnen ons gezin is niets meer hoe het ooit leek te zijn
Maar onze onderlinge connectie, onze eeuwige verbintenis, is de gezamenlijke liefde voor jou
En heel misschien is dat op sommige vlakken nog maar het enige wat ons verbind
Het is voldoende om me verbonden te voelen met iedereen

Was je nog maar één keer in dezelfde ruimte, konden we nog maar genieten van je schaterende lach
Samen dansen in de golven van de zee. Of gewoon even zijn.
De gedachten, jouw bewegen, jouw stem… Herinneringen komen steeds vaker voort uit foto’s
Vijf jaar zonder elkaar is vijf jaar veel achterom kijken
Soms krampachtig vasthouden aan wat ooit zo was
Maar sinds een tijdje voelt het rustiger

Vanaf morgen wil ik daarom meer dan ooit vooruitkijken
Het verleden een beetje loslaten misschien, heel voorzichtig
Weer iets onbevangener het leven nu omarmen
Maar ik neem je mee in mijn leven. Je bent er voor altijd bij

There’s a crack in everything, that’s how the light comes in
www.wereldzonderkopzorgen.nl/teske
11.04.2015 – 11.04.2020