Pim de familieman
Ik werk met enige regelmaat nog in een kroeg in Breda. Café de Bommel. Een stamkroeg voor vele lagen van de bevolking. Zo ook afgelopen weekend. Het was zaterdagavond en aan de bar zaten twee vrouwen en een man. Die man herkende ik uit de winkel waar we als kind altijd kwamen, kregen we een lange vinger van hem. Pim heette die.

Als mensen aan de bar komen zitten plaats ik ze vaak in hokjes. Zelf denk ik dat ik zo een aardige mensenkennis heb opgebouwd, maar bij dit trio wist ik nog niet precies wat de relatie zou zijn. Pim schaalde ik in als familieman. Ik gokte dat de vrouw links van hem met Pim was getrouwd. De vrouw rechts van Wim is een vriendin van de vrouw. Al was ze wel erg aan Pim gehecht. Twijfelachtig nog.

Voor de rest stond Midas, een licht verstandelijk gehandicapte jongen van 42, zoals elke zaterdag op zijn eigen manier ongegeneerd contact te zoeken met het vrouwelijk schoon. Zwiepend van links naar rechts met in zijn rechterhand een cassis. Één ding was zeker, schaamte kent hij niet. Dat werd ook heel duidelijk toen Midas afgelopen zomer, gekleed in een wijd zittende korte broek, aan een jonge, vrouwelijke collega van mij vroeg of die zijn veters wilde strikken. Laat ik het zo zeggen, sindsdien weten we dat Midas de langste vinger van ons allemaal had. Bij elke veter die Mirjam aantrok, trok bij hem wat anders op.

De avond duurde voort en het trio aan de bar dronk in een stevig tempo door. Op een rustig moment kwam ik er achter dat de vrouw links – Femke heette ze – inderdaad de vrouw van Pim was en de vrouw rechts – Wilma – een nichtje van Pim. Niks aan de hand zou je dus zeggen. Gezellig avondje uit.

Totdat ik, niet heel veel later, Femke opeens de stamtafel zag beklimmen. Voordat jullie denken dat Femke iets weg heeft van een Katja, Bridget of Doutzen.. Mmm, nee… Femke – ik gok 56 – had meer weg van de gemiddelde vrouwelijke lange afstandwandelaar. Klein, kort haar, geblondeerd, met een bril, net als Midas een korte broek en stevige schoenen – die ze vast van Pim cadeau had gehad na het consumeren van zijn lange vinger.

Maar op het moment dat Femke op tafel wordt geholpen door een groep studenten wordt op dat moment duidelijk dat Wilma meer ziet in Pim dan alleen een neef. Terwijl Pim een van zijn spannendere verkoopverhalen aan het vertellen is twijfelt Wilma geen seconde en pakt neef Pim vol op zijn mond. Pim kijkt verschrikt op.. twijfelt even.. en zoent vervolgens vrolijk verder. Tja, op dat moment wist ik het zeker – met mijn mensenkennis is niks mis. Pim is duidelijk een familieman.