Onze broers bleven nog een dag en samen met alle andere Pelgrims die Santiago binnenliepen was het erg gezellig. Maar maandagavond vroeg naar bed, want dinsdag moesten we er vroeg uit voor onze vakantie.. Onze wandelvakantie wel te verstaan. We kunnen natuurlijk niet een hele week niet lopen en bier drinken, dan is onze conditie totaal verdwenen na een week. Gelukkig biedt de Santiago route de optie om nog door te lopen naar de kust, naar Finisterre. Het einde van de wereld, zoals de Spanjaarden vroeger dachten.

Dus vol goede moed – helemaal in de vakantiemodus – en met prachtig weer vertrokken we met zijn tweeën richting Finisterre. Eigenlijk hetzelfde als lopen naar Santiago – gele pijlen die je overal heenwijzen en slapen in goedkope herbergen -, maar dan naar de kust. Ook kwamen we onderweg weer veel Pelgrims tegen die nog geen afscheid konden nemen van het lopen en dus die laatste 90 kilometer nog even meepakten.

Alleen op dag twee werd het toch zwaarder. We moesten 40 kilometer afleggen en hoewel goed in het lichaam, was de geest heel ergens anders. De kilometers die we aflegden voelden als overbodig en daarmee werden de vele heuvels op en af ook een stuk zwaarder. Eigenlijk was het enige wat ons nog op de been hield, de gedachte dat we aan het einde van de dag onze voeten konden onderdompelen in de zee.

Dat was dan ook meer dan lekker. En aan het einde van de dag drie, aangekomen bij het einde van de wereld, waren we blij dat we het gedaan hadden. Voldaan dronken we een biertje aan het strand en pakten later de bus terug naar Santiago.

Vandaag – zaterdag – starten we aan het laatste deel van onze reis. De Portugese Santiago route naar Cabo da Roca. We zijn weer opgeladen en hebben er veel zin in! Zin om ons einddoel te bereiken. Maar een wandelvakantie tijdens vijf maanden lange voetreis.. Nee, dat niet meer!

Voor meer informatie ga naar www.wereldzonderkopzorgen.nl