De laatste loodjes


Functie

WZK: Blog 15

Jaar

2014

Klant

BredaVandaag.nl

Geschreven door: Freek en Tim Haverman
Publicatiedatum: zondag 2 november 2014, BredaVandaag.nl

We zijn weer een week verder en hoeven nog maar (inclusief deze zondag) zes dagen te lopen. Heerlijk. De kleine dip van vorige week is verdwenen en we hebben er zin in! Het is alleen te hopen dat het nog een weekje droog blijft, want afgelopen maandag hebben we aan den lijven ondervonden dat het goed kan regenen in Portugal.

Hele rivieren stroomden door de heuvelachtige straten van elke Portugese stad waar we doorheen kwamen. Vanaf het moment dat we gingen lopen tot aan het moment dat we aankwamen (echt waar, toen stopte het) bleef het regenen. Op een gegeven moment maakt het ook niet meer uit. Nat ben je toch al en voordeel was wel dat het niet koud was. Ik hoor je denken, die jongens zijn natuurlijk goed voorbereid. Ze gaan vijf maanden lopen, dus dan heb je degelijke regenkleding bij je.

Dat hadden we ook. Dachten we althans. Maar schijnbaar is tegen zoveel regen geen regenkleding bestand. Ik loop met een poncho – die ook over mijn tas heengaat – en met regenlappen over mijn benen, Tim loopt in een regenpak. De poncho lijkt een prima oplossing, maar heeft precies één keer gewerkt. En daarbij zitten er geen mouwen aan, dus je armen zijn binnen notime zeiknat. Bij Tim precies hetzelfde. Eigenlijk zou er op de regenkleding moeten staan, werkt tegen een klein beetje regen. En dan hebben niet het goedkoopste spul aangeschaft.
(de tekst gaat onder de video verder)

Maar wat ons vooral parten speelt – en dan met name Tim – is dat de schoenen niet meer waterdicht zijn. En dat is jammer, zo net voor het einde. Ze hebben ons prima van Breda helemaal naar Portugal begeleid, maar na 3000 kilometer – de mijlpaal die we gister bereikt hebben – zijn ze moe. Het vele water, modder en zon zorgen voor rimpels in de schoenen. Scheurtjes aan de zijkant. Kleine gaatjes aan de voorkant. Allemaal ingangen waar opeens de regen doorheen stroomt. En het hoeft maar heel even te regenen en de schoenen zijn doordrenkt met water. Zelfs ducktape – toch de oplossing voor zowat alles – werkte slechts luttele minuten.

En natte schoenen zorgt voor strubbelingen bij de voeten. Na een dag in doorregende schoenen te lopen komen je voeten er uit alsof je een uur in bad hebt gezeten, met van die oma rimpels. Daarnaast heb ik last van blaren en is er bij Tim aan elke voet een extra teen gegroeid. Een grote bult aan de zijkant, naast de kleine teen, waardoor het net lijkt alsof hij nu twaalf tenen heeft.

Voor het lichaam is het zo ondertussen maar maar goed dat het hele wandelcircus bijna voorbij is. En hoewel we elke dag enigszins angstig de lucht in blijven kijken om te zien of het zal gaan regenen  hebben wij nog pret als nooit te voren. Want we realiseren ons aan de andere kant ook dat we het wandelen enorm gaan missen.

Nog 6 dagen dus. Op het moment klettert de regen weer vrolijk naar beneden en zitten we koffie te drinken in Fatima – het bedevaartsoord van Portugal waar mensen letterlijk op de knieën de kerk binnen kruipen – en starten we zo onze 100e wandeldag. Het weerbericht zegt dat het de rest van de dag droog blijft. Daar wachten we dan maar even op voordat we gaan lopen..

Voor meer informatie ga naar www.wereldzonderkopzorgen.nl











Sluiten