We zijn vandaag, zaterdag 23 augustus, 49 dagen onderweg. Precies zeven weken. Ondertussen hebben we enigszins een vast dagpatroon opgebouwd. De professionele, doorgewinterde wandelaar zal het waarschijnlijk anders doen, maar wij zijn zeer tevreden met hoe het op dit moment gaat.

Zoals u hieruit begrijpt zien wij onszelf niet als professionele wandelaars. Hoewel we week na week steeds meer dan 40 uur aan het lopen zijn, weten we eigenlijk niet waar we mee bezig zijn.

Zo bereiden we niet alles de avond van te voren voor, staan we niet om zes uur ’s ochtends op om vervolgens stipt om zeven uur te vertrekken en zijn we nog steeds kapot als we meer dan twintig kilometer hebben gelopen (toch tikken we geregeld de dertig kilometer aan). Gezellig is het wel.

Onze dag begint zo rond de klok van negen. Eerst koffie. En voor Tim een sigaret. Als we wifi hebben check ik even op berichten van het thuisfront en leest Tim vluchtig de website van VI voor het laatste voetbalnieuws. Eventuele wandelaars die ook in dezelfde ruimte sliepen zijn al vertrokken, dus we hebben het rijk voor ons alleen.
(de tekst gaat verder onder de video)

Rond half tien lopen we – vandaag door de stromende regen – naar de bakker en de supermarkt. We ontbijten en kopen meteen brood, beleg en water voor onderweg (tussen 12 en ½ 5 is er tenslotte niks open in Frankrijk). Het ontbijt bestaat meestal uit een chocoladecroissant voor ons beide (in heel Frankrijk te koop voor een vaste prijs van 90 cent) en voor mij nog iets er bij. Tim is niet zo’n eter ’s ochtends.

Terug bij onze slaapplek douchen we om beurten – indien mogelijk, want niet elke garage of overkapping heeft een douche ter beschikking – en pakken vervolgens onze tassen in. Dat is niet zomaar gebeurt, want alles moet elke ochtend helemaal opnieuw worden ingepakt. Luchtbedden weer leeg laten lopen en in de rugzak vouwen, slaapzak opgerold op de vaste plek en kleren weer netjes daar ergens tussen proppen. U begrijpt, op dag 49 is dit de minst favoriete bezigheid zo op de vroege ochtend.

Want het is ondertussen bijna elf uur als we aanstalten maken om te vetrekken. We pakken de route er bij en kijken wat we vandaag willen gaan lopen. Dan de schoenen vastmaken – dit gebeurt met militaire precizie om je voeten zo min mogelijk te belasten en de blaren zo te ontzien -, nog vlug even tandenpoetsen, bakje koffie leegdrinken, smsje versturen en nog even de pet pakken. Oh ja, die zit onder in de tas….

U begrijpt, het is half twaalf als we vertrekken. En op het moment dat we de deur achter ons dicht willen trekken komen de professionele wandelaars al weer het dorpje binnen lopen. Die zijn tenslotte vijf uur eerder al vertrokken. Lekker voor het heetst van de dag al op de plek van bestemming denken ze.

Nu is het alleen zo dat deze zomer in Frankrijk meer weg heeft van een oerhollandse zomer dan een Als-een-god-in-Frankrijk-Zomer. Dat wil zeggen, op het moment dat wij vertrekken stopt het met regenen en schijnt er een lekker zonnetje achter de wolken. In Nederland op het strand misschien niet het beste weer, maar voor ons meer dan prima wandelweer.

Gelukkig zijn wij níet te vroeg vertrokken. Onze wandeldag kan beginnen.

Voor meer informatie ga naar www.wereldzonderkopzorgen.nl