Het is altijd weer even zoeken naar de Santiago bewegwijzering. Deze bordjes, meestal blauw-geel gekleurd (zie foto), hangen in Frankrijk op vrijwel de hele route. In België hangen ze soms wel, soms niet en in Nederland zijn ze sporadisch te vinden. Maar zeker vanaf Vezelay is het strak geregeld. Die stad is een startpunt voor veel wandelaars die naar Santiago gaan. Hier begint de eeuwenoude, historische route. Niet dat je van dat ‘historisch’-gedeelte trouwens altijd veel merkt. Schijnbaar waren de historische wegen zo goed neergelegd dat dit tegenwoordig drukke autowegen zijn. Maar goed, je loopt ook veel via kleine bospaadjes en oude Romeinse wegen. De afwisseling maakt het leuk.

Maar goed, eenmaal de bewegwijzering gevonden lopen we het dorp uit. Het ligt een beetje aan het humeur hoe we de dag beginnen. Soms merken we aan elkaar dat we gewoon zin hebben om te lopen, muziek te luisteren en te lopen. Als we pauze nemen zetten we dan thee en koffie, zitten we zwijgend naast elkaar en groeten we de lokale bevolking die nieuwsgierig voorbijloopt (maar ook wel gewend zijn aan al die pelgrims).

Op andere dagen praten we over van alles en nog wat en maken we veel, hele flauwe grappen. Analyseren we andere pelgrims die we tegenkomen, maken we foto’s en fylosoferen we over Spanje en Portugal, hoe het is al we aankomen in eerst Santiago en uiteindelijk Cabo da Roca. En we vragen ons af hoe deze pelgrimsroute ontstaan is, waarom naar Santiago de Compostella? Maar dat moeten we nog steeds een keer opzoeken.
(de tekst gaat verder onder de video)

Een wandeldag delen we meestal in drieeën. Tegenwoordig lopen we gemiddeld 30 kilometer op een dag. Toevallig hadden we deze week een keer 42 kilometer, maar meestal schommelt het tussen de 26 en 34. De eerste tien kilometer gaan meestal prima. Dan houden we pauze. De tweede tien kilometer zijn ook nog goed te doen, maar langzaam beginnen we de benen te voelen. Een iets langere pauze nu. Als de zon schijnt even de bezweette, natte kleding laten drogen.

Meestal is deze pauze zo rond vier-vijf uur, wat betekent dat de winkels weer open zijn. Voor Tim is het dan tijd voor een ijskoude cola (Coca-Cola, geen Pepsi of huismerk) en voor mij een Orangina of Oasis. En dan de laatste tien kilometer. Deze zijn goed door te komen, mits er genoeg afwisseling is (bos, weg, akkers, water) en het lichaam en geest nog zin hebben. Da’s trouwens niet helemaal waar. Soms kan het ook wel lekker zijn om de kilometers er doorheen te rammen. De kilometers aftellen.. Nog drie, nog twee.. ohnee, daar is het al.. Gelukkig, nog even een stijle helling op.. En daar is de kerk, het middelpunt van een gemiddeld Franse stad of dorp. Vervolgens tegen elkaar..

Tim: Wat zullen we morgen gaan doen? Freek: Ik ken wel een leuke route hier, we zouden een stukje kunnen gaan wandelen? Tim: Oh lekker, even wandelen. Zin in….

Nog maar 1645 kilometer te gaan…

Voor meer informatie ga naar www.wereldzonderkopzorgen.nl